سعدی
ای به بالا چون صنوبر
وی به رخ چون میم و هه
زلف داری همچون عنبر
لب چون شین و کاف و ر
افتاب عاشقانی
ماهتاب گل رخانی
قبله ازادگانی
ای صنم با ر و خ
درد مندم و مستمندم
تن گرفته ت و ب
داروی دردم تو داری
میان لام و ب
هر که خواهد دوری اهل صفا را ای صنم
باد بر جانش هزاران خ و نون و جیم و ر
شاعران بسیار گفته اند شعر های با نمک
لیک در خوبی نه مثل سین و عین و دال و ی
دغوای بدر و بسر بر سر ازدواج
جان بدر تو صورت خوبان ندیده ای
چشم سیاه و خال بدخشان ندیده ای
چشم سیاه و خال بدخشا ن به یک طرف
د ر ان میان بریدن ایمان ندیده ای
جان بسر تو سفره بی نان ندیده ای
جنگ عیال و گریه طفلان ندیده ای
جنگ عیال و گریه طفلا ن به یک طرف
در این میان رسیدن مهمان ندیده ای